İzelle’in kahkahası tekila gibi keskin, barın kenarına yaslanırken parmak eklemleri soğuk zeminde bembeyaz, altındaki altın yüzükler loş çadır ışıklarında parlıyordu. Kırmızı ipek atleti bir omzundan kaymış, güneşte öpülmüş tenini ve köprücük kemiğindeki asi ok dövmesini ortaya çıkarmıştı. Talya’yla bir tek daha yuvarladı; Talya’nın kurnaz gülümsemesi her laf atışında ona eşlik ediyordu. Ama İzelle’in bakışları hep kaçak, huzursuz, arayışta—gözleri gölgelerde, Ryven’ın tek başına, dimdik durduğu köşeye kayıyordu. Ryven’ın beyaz gömleği yakasından çözülmüş, saçları sanki rüzgâr ya da endişeyle dağılmıştı.

Ryven, elindeki bardağına hiç dokunmadan İzelle’i izliyordu. Her kahkahasında çenesi kasılıyordu—bu kahkaha onun için miydi, yoksa sadece görülmenin heyecanı mıydı? İçinde bir sıcaklık yükseldi, kıskançlık davetsizce filizlendi. Talya her yaklaştığında, İzelle’in tavrı biraz daha umursamazlaşıyor, dudakları aralanıyor, kahkahası meydan okurcasına dökülüyordu. Ryven’ın parmakları bardağın etrafında sıkılaştı. Gözlerini kaçırmak istedi. Hiçbir zaman başaramadı.

Çadırın öbür ucunda Selix, odada hesaplı bir zarafetle süzülüyordu—siyah saten elbisesi kalçalarını okşuyor, yüksek topukları halılarda kararlı adımlar atıyordu. Bakışları bir anlığına girişte duran Brax’la buluştu; Brax’ın pahalı takımı eski sırlar kadar karanlık, gözleri tanıdık ve tehditkâr bir şekilde daralmıştı. Selix’in soğukkanlılığı—çok az—sarsıldı; dudağındaki yara hafifçe seğirdi, Calder’ın yanından geçerken Calder’ın duruşu bir anda tetikte keskinleşti. Calder, Selix’i tutmak için elini çıplak koluna uzattı, dokunuşu Brax’ın dikkatini çekecek kadar kararlıydı.

Brax’ın gelişiyle müzik ve kahkaha bir anda havadan çekildi. Brax öne eğildi, avcı gülümsemesi dudaklarında. “Beni özledin mi, Selix?” Sesi kadife gibi yumuşak, tel gibi keskin. Selix gözlerini ondan ayırmadı, omurgası dimdik, parmakları yanlarında yumruk olmuştu. “Sen artık buranın misafiri değilsin, Brax. Artık değilsin.” Aralarındaki gerilim, Selix’in nefesindeki titremede, Calder araya girdiğinde geri çekilişinde gözle görülür hale geldi. “Her şey yolunda mı?” Calder’ın sesi sertti, hissettiklerinden fazlasını ele veriyordu.

İzelle bir tek daha masaya vurdu, yana sendeledi, saçları yüzüne dağılmıştı. Talya onu yakaladı, kollarını destek için sardı ama kahkahaları artık kırılgandı—İzelle’in gözleri dolu, dökülmeyen bir şeyle parlıyordu. Selix ve İzelle, barın önünde omuz omuza buldular kendilerini; aralarındaki sessizlik, çatırdayan bir vaat gibiydi. Selix’in elbisesinin kenarı İzelle’in bacağına değdi; İzelle geri çekilmedi. “Hiç düşündün mü, ya bırakırsan ne olur?” İzelle’in sesi neredeyse bir fısıltıydı ama Selix’in nefesi kulağında titredi.

Dudakları çarpıştı—bunu kazara saymak imkânsızdı—Selix, tekilanın, tuzun ve boyun eğmek isterken altüst olan birinin acısını tattı. İzelle’in eli Selix’in çenesine kaydı, başparmağı o hassas yara izini okşadı, kalabalık eriyip giderken ikisi de titriyordu. Öpüşmeleri keşifti, itiraftı—arzu ve yalnızlığın birbirine dolandığı bir an—Selix’in parmakları İzelle’in saçlarına gömüldü, çaresiz, yanık, isteyen. O an uzadı, parlak, pervasız ve şaşırtıcı derecede doğru.

Ryven her şeyi gördü, gölgelerde neredeyse nefes almadan, kalbi göğsünde mor bir yara gibi zonkluyordu. İzelle ve Selix’in birbirine sarılıp dünyayı unuttuğu o an, Ryven’ın içinde özenle sakladığı bir şey paramparça oldu. Geriye bir adım attı, hava birden soğuk ve ince geldi. Dilinin altında bir taş, güvenin tadı artık acıydı. Calder’ın bakışları Ryven’la buluştu, ikisinin de en çok istedikleri şeyi kaybettiklerini anladılar.

Brax kendi özel çadırına çekilince Calder, Selix’in peşine düştü. Öfke Calder’ın bedeninden dalga dalga yayılıyordu—damarları atıyor, siyah keten gömleğinin altında kasları geriliyordu. Selix’i bir koridorda yakaladı, kapıyı hızla kapatıp onu iki elinin ve daha da sert sözlerinin arasına sıkıştırdı. “Şimdi de gösteri mi yapıyorsun? Onunla mı?” Selix’in gözleri parladı, meydan okuyan bakışı kırgınlığını gizliyordu. “Sana ne, Calder.” Calder’ın dudakları onun dudaklarına indi, aç, çaresiz, bedenleri duvara çarpıştı—öpüşmeleri morartıcı, elleri saçlara dolanmış, sadece kendilerinin bildiği bir dille güç savaşı veriyorlardı.

Kıyafetler yırtıldı, nefesler çalındı. Bir an için acı ve özlem bir iç çekişte birbirine karıştı, Selix önce teslim oldu, sonra geri ısırdı, tırnakları Calder’ın sırtını tırmaladı. “Gerçekten istediğin bu mu?” dedi, sesi kırık. “Yoksa hak ettiğini düşündüğün tek şey bu mu?” Calder bileklerini duvara bastırdı, alnı terli onun alnına dayandı. “Seni istiyorum,” diye hırladı, “ama seni paylaşmak istemiyorum.” Tutkuları elektrik gibiydi—karanlık, yakıcı, ikisinin de kaybetmeye niyeti yoktu.

Koridorun sonunda Ryven geceye sendeledi, elleri ceplerinde yumruk, gözleri fırtına gibi karanlık. Joryn onu yakaladı, neşeli maskesi Ryven’ın bakışıyla düştü. “Zor bir gece mi?” diye sordu, ama Ryven başını salladı, sesi kurşun gibi ağır. “Hiç kendi hayatının yanışını izliyormuşsun gibi hissettin mi?” Joryn elini omzuna koydu—sessiz, anlayışlı—ve Ryven’ın nefesi normale dönene kadar bırakmadı.

İçeride, İzelle Ryven’ın arkasından bakakaldı—dudakları şiş, teninde utancın iğnesi, arzuyla pişmanlık arasında sıkışmıştı. Talya yanında, sessiz ve sağlam duruyordu. “Geri döner,” diye fısıldadı Talya, ama İzelle başını salladı, yüzükleriyle oynarken parmak eklemleri yine bembeyaz. “Ya hep kaçan ben oluyorsam?” diye mırıldandı. Talya’nın ifadesi yumuşadı, ama cevap vermeden önce Calder’ın sesi koridordan yankılandı—çaresiz, öfkeli, yaralı.

Daha sonra, Calder yastığının üstünde katlanmış bir not buldu: Sırrın ya seninle ya da onunla ölür. Yüzü bembeyaz kesildi, nabzı kulaklarında gümbürdedi. Selix aynada saçını düzeltirken onun yansımasını yakaladı. Gözlerinde korku, suya düşen ışık gibi parladı. O anda aralarındaki güven tuzla buz oldu, yerini daha soğuk, daha tehlikeli bir şeye bıraktı.

Gece sabaha kanarken, inzivanın kırılgan ittifakları yerle bir olmuştu; her kalp ihanet, arzu ve özlemle damgalanmıştı. Sessizlikte, Brax gölgelerden izliyordu, şimdiden bir sonraki hamlesini planlıyordu.

Devam edecek…