Lyriin’in saçları aceleyle toplanmış, asi bukleler yüzünü çerçeveliyor; sabah kapatmaya çalıştığı göz altı halkaları çoktan ortaya çıkmaya başlamış. Setin kenarında duraksıyor, uzun krem rengi bluzu buruşuk, bol ceketi bir omzundan kaymış, parmaklarındaki yüzüklerle oynuyor. Solmyra geldiğinde—keskin siyah takım elbisesiyle, tek bir saç teli bile dağılmamış—sohbet bir anda bıçak gibi kesiliyor. Solmyra’nın bakışı, neredeyse ürkütücü bir doğrudanlıkla Lyriin’in üzerinden kayıp Emrin’de duruyor. Emrin siyah kot pantolon ve solmuş bir tişört giymiş, her zamanki gibi yarım içine sokulmuş, sol tarafı dağınık. Elinde kamera, doğruluyor, o tanıdık, yumuşak yarım gülümsemesini sunuyor. Lyriin gözlerini kaçırmaya çalışıyor ama dudakları hafifçe kıvrılıyor; sinir ve arzu iç içe geçiyor içinde.

Solmyra’nın topuklarının sert sesi sette yankılanırken, yüzü sert, dudakları ince bir çizgi. “Hadi, profesyonel kalalım,” diyor, sesi cam gibi soğuk. Emrin’in yüzünde bir anlık bir kırılma—yaralı ve temkinli bir ifade—gözlerini yere indiriyor. Lyriin’in kalbi bir an duraksıyor. Kameralar yeniden ayarlanırken, Solmyra fazlasıyla yakın duruyor, parfümü bergamot ve çelik gibi temiz bir koku bırakıyor havada. Emrin’e sessizce, neredeyse fısıldayarak yaklaşıyor; Emrin’in omuzları geriliyor: “Senin göze aldığından çok daha azı için kariyerler mahvoldu.” Sözlerinde suçlama yok, sadece ölümcül bir kesinlik. Emrin başını sallıyor, çenesi kilitli.

Prova uzadıkça uzuyor. Lyriin bir repliği karıştırıyor, panik teninde karıncalanıyor. Titrek bir kahkahayla geçiştirmeye çalışıyor ama Emrin’in bakışlarıyla karşılaşıyor—sakin, affedici. Sahne arası verildiğinde, Emrin yanına süzülüyor, sesini alçaltıyor. “Harikaydın. Başka ne derlerse desinler, sakın kulak asma.” Elini, sahne masasının altında, kimsenin göremeyeceği şekilde Lyriin’inkine dokunduruyor, parmakları bir an için cesurca birbirine dolanıyor. Lyriin’in kolu baştan aşağı ürperiyor; kendini toparlamaya çalışıyor.

Biraz sonra, Lyriin malzeme odasına kaçıyor, bir sandığın üstüne kıvrılıp dizlerini karnına çekiyor. Telefonu titriyor—Emrin. İyi misin? Cevap balonuna bakıp tereddüt ediyor, ama daha yanıt yazamadan Emrin beliriyor; yumuşak, endişeli, saçları her zamankinden daha dağınık. Yanına oturuyor, kolları dizlerinde gevşekçe duruyor. “Hey. Buradasın, güvendesin. Söz veriyorum.” Lyriin’in savunması çöküyor; gözyaşlarını serbest bırakıyor. Emrin parmak uçlarıyla yanağına dokunuyor, başparmağıyla maskarasını siliyor. “Seni koruyacağım,” diyor, sesi öyle içten ki Lyriin’in canı yanıyor.

İlk öpen Lyriin oluyor—tuz ve umut tadında, parmakları Emrin’in yumuşak tişörtüne kenetlenmiş. Emrin’in elleri her yerde ve hiçbir yerde, saygılı, dikkatli. Asılı kostümlerin arkasına yuvarlanıyorlar, nefesleri kesik kesik, tenleri birbirine değiyor, Lyriin’in kahkahası hem şaşkın hem arzulu titriyor Emrin onu yatırırken. Bedenleri birbirine bastırılmış, aceleci, çaresiz. Emrin ceketini hızla çıkarıyor, öpücükleri Lyriin’in boynunda çiçek açıyor, ismi Lyriin’in aklında kalan tek kelime. Emrin ona yavaşça, şefkatle dokunduğunda, her şey affedilmiş gibi geliyor. Dünya, onun ellerine, nefesine, titreyen bağlılığına indirgeniyor. Lyriin ona sarılıyor, soluğu kesiliyor ve her şey bittiğinde, birbirlerine dolanmış, tatmin olmuş ve nefessiz kalıyorlar.

Şafak gökyüzünü öperken, Lyriin bluzunu güçlükle giyiyor. Emrin, köprücük kemiğindeki izi öpüyor, fısıldıyor: “Kaçma.” Lyriin, kalabileceğine neredeyse inanacak gibi oluyor.

Güvenlik kameralarının ekranında, Solmyra’nın yüzü obsidyen gibi donuk—gözlerinde “sil” tuşunun yanıp sönen imleci yansıyor. Çenesini sıkarak, o gece gölgelerde filizlenen ne varsa kimse görmeden görüntüleri siliyor. Kolunda hızla yükselen titremeyi tek bir kası bile ele vermiyor.

Biraz sonra, Lyriin aynada rujunu tazeliyor. Yüzü ışıl ışıl ama gölgeli, gözlerinde umut ve korku bir arada parlıyor. Telefonu öttüğünde—bir haber bildirimi. Tıklıyor, kalbi yerinden fırlayacak gibi.

Bir magazin sitesinde, bulanık ve mahrem fotoğrafları Emrin’le birlikte yayımlanmış. Anonim bir kaynaktan gönderilmiş. Nefesi boğazında düğümleniyor.

Bir anda, hava panikle paramparça oluyor.

Devam edecek...